سجده‌ای به شکرانه بندگی

به گزارش دیار عالمان بار و بندیلش را کنار پیاده‌رو می‌گذارد؛ زیراندازی نه‌چندان ضخیم روی زمین سرد پهن می‌کند و بی‌معطلی قامت می‌بندد. کفش‌هایش رنگ کهنگی دارد و گرد و خاک بر کت‌ و شلوار و کفش‌های کهنه‌اش نشسته است اما حال و روزش حکایت از بنده‌ای عاشق دارد که ایمانش به تمام سختی‌های روزگار می‌چربد. به فرموده امام صادق(ع)، گرامی‌ترین مردمان نزد خداوند کسی است که چون نعمتی به او داده شود، شکر کند و هرگاه گرفتار شود، صبر ورزد. خوشا به حال بندگانی که برای نعمت بی‌منتهای بندگی شکرگزار پروردگار عالمند.